یک هسته هلو که زسختی بود چه سنگ       دیدم شکفته است به باغی برابرم

گفتم چه کس شکسته ترا،گفت خویشتن       گفتم گزاف گفتی و این نیست باورم

گفتا که رسته است زجانم یکی نهال       تا با نثار هستی خویشش بپرورم   

آیین پاکبازی و ازخود گذشتگی       در من غریزی است نبینی که مادرم؟