وقتی بخوای فقط برای <خودت> باشی،تنها باشی،

وقتی بخوای فقط با صفرها باشی،

عمر تو مثل یک خط منحنی، روی خودت دور میزنه،

مثل صفر،باز از آخر میرسی به اول! می مونی،میگندی،

مثل مرداب،مثل حوض،بسته می شی،مثل دایره

مثل ‹‹صفر››!

اما اگر جلو ‹‹یک›› بنشینی..؟

اگر بخوای فقط برای ‹‹یک›› باشی،

از پوچی و از تنهایی دربیای،همنشین‹‹یک›› بشی..؟!

باید برای دیگران زندگی کنی....